Rozdział 14. - Zakochana para

Zaczynacie chyba trochę domyślać się niektórych spraw :) Już niedługo coś specjalnego...

***

Na ten weekend nie miałam żadnych planów. Michał wciąż przygotowywał się do swojej roli w przedstawieniu z niemieckiego, a poza tym mieszkał na drugim krańcu miasta. Zaczynało mnie irytować to, że lenistwo nie pozwalało mu odwiedzić mnie w domu. Byliśmy parą już ponad dwa tygodnie, chodziliśmy na tak długie spacery, że moglibyśmy obejść wszystkie możliwe ulice, a on jeszcze nigdy u mnie nie był. Jeśli już to, zapraszał mnie do siebie. Dziwnym trafem ani razu nie zastałam Kamila. Michał, pytany o niego, unikał odpowiedzi lub mówił po prostu, że nie wie, gdzie „szlaja się” jego brat.

– Nie mówi mi gdzie łazi. Ma swoich kolegów i pewnie z nimi gdzieś jest. Po co ci on?

– Niepotrzebny – mówiłam. – Tak tylko pytam.

W gruncie rzeczy tęskniłam trochę za moim „pierwszym chłopakiem”, choć Michałowi przyznałam się, że nie miałam nikogo przed nim. Dopiero po jakimś czasie dotarło do mnie, że wszystko zaczęło się w dniu, gdy byłam tu po raz pierwszy. Kamil w skupieniu podłączający gitarę, szukający akordów i w końcu popisujący się grą i patrzący na mnie z uśmiechem, zrobił na mnie wrażenie. Choć dużo myślałam wtedy o Michale, nie pytałam go o to. Nie chciałam tylko nie przegrać gry. Czułam, że cztery dni z Kamilem mogą być naprawdę miło spędzonym czasem.

Jednak wtedy widziałam takiego Kamila po raz ostatni. Następnego dnia w szkole był milczący i chłodny. Oznajmił, że nie idzie ze mną na walentynkową dyskotekę, a po niej całkowicie zniknął. Jego kolega przekazał mi i Pauli, że gra się liczy, bo umownie byliśmy parą już od piątku, czyli 5 dni, albo jeśli wolimy możemy uznać, że moja ksywka brzmi „Zuz”. Poczułam się wtedy jakby zerwał, ale Paula uśmiechnęła się promiennie.

– Widzisz, tak jak chciałaś – powiedziała. – Nie musisz się już męczyć.

Była ładna pogoda i miałam ochotę gdzieś wyjść. Nie wiedziałam tylko gdzie, ani z kim. Marika jakby wyczuwając, że myślę o jakiejś przygodzie, wpadła zaraz po obiedzie. Nie miałam pojęcia jaki był jej nowy szalony pomysł, ale nie chciałam się tego dowiadywać, by nie wybić jej go z głowy. Potrzebowałam trochę rozrywki.

Chciałam iść nad jezioro, ale zanim wyszłyśmy z domu postanowiłyśmy zrobić frytki i pooglądać telewizję. Kiedy skończył się mój ulubiony serial zadzwoniła Kamila. Kompletnie zapomniałam, że dałam jej swój numer.

– Hej Zuza – powiedziała – wpadnij do mnie, bo nuda.

– Hej Kami – odparłam – Marika u mnie jest.

– Jaka Marika?

– Czarnecka.

– Spoko, wpadaj z Mariką – Kamila rozweseliła się. - Będzie jeszcze Patrycja.

– Oki, już idziemy.

Marika zrobiła smutną minę.

– Co jest? – spytałam.

– Do Kamili iść?

– A nie?

– Nie lubię jej.

Fakt. Zapomniałam. Marika nie przepadała za Kamilą i nawzajem.

– Zaprosiła cię – powiedziałam sama się temu dziwiąc.

Marika wzruszyła ramionami.

– Ok to możemy iść. 

Przez całą drogę nie odzywałyśmy się do siebie. Grzebałam w pamięci, by znaleźć powód, dla którego Marika mogłaby nie lubić Kamili, ale nie mogłam na nic wpaść. Widocznie nie byłam świadkiem żadnych incydentów między nimi.

Szybko doszłyśmy do domu Kamili, ale zanim zdążyłyśmy nacisnąć dzwonek, bramka sama się otworzyła.

– Czekały na nas – uśmiechnęłam się.

Marika zrobiła grymas.

Weszłyśmy do domu, gdzie dziewczyny jak zwykle oglądały film na Disney Chanel. Pomyślałam, że dla Kamili to chyba uzależnienie. Jak zwykle przyjaźnie przywitała się z Mariką i poczęstowała nas ciastem. Jeśli metoda „przez żołądek do serca” w istocie działa, to miałam okazję zaobserwować ją na własne oczy. Marika od razu zaczęła i się uśmiechać i ożywiła się w rozmowie.

– Słyszałam, że jesteś z Kamilem Kazimierskim.

Zaskoczyło mnie to, że nawet Patrycja wie o mnie takie rzeczy. Chociaż w sumie chodziłyśmy do jednej szkoły. Kątem oka dostrzegłam zdumioną minę Mariki.

– Skąd wiesz? – spytałam.

– Znasz może Adriana Kotowskiego? – spytała Patrycja. – To mój chłopak, chodzi z Kamilem do klasy.

Uśmiechnęłam się, choć poczułam, że powinnam to sprostować.

– Nie mówiłaś, że masz chłopaka – powiedziała Marika.

– Bo to nic ważnego.

– Jak to nie? – oburzyła się Kamila. – Gdybym ja miała, to chyba cała szkoła by o tym wiedziała.

Tak, w przypadku Kamili pewnie właśnie tak by było. Uśmiechnęłam się na tę myśl.

– A nie mam – ciągnęła dziewczyna – a chcę mieć.

– Znajdź sobie – poradziła jej Patrycja. – To nic trudnego, nie? – spojrzała na mnie.

Potaknęłam.

– Hm – mruknęła Kamila. – A ty Marika masz chłopaka?

– Nie. Nie miałam nigdy.

– Trzeba wam kogoś znaleźć – uśmiechnęła się Patrycja.

– Kojarzysz Michała z I d? – spytała ją Kamila.

– Uhm.

– To on może być dla mnie.

Patrycja roześmiała się głośno.

– A tobie Marika kto się podoba.

– W sumie to nikt.

– Jak to, nikt z całej szkoły?

– No tak jakoś.

– A Zuzy kuzyn?

– Już nie, co wy dziewczyny, to było dawno – Marika zaśmiała się nerwowo.

– To ja wiem kto! – Patrycja klasnęła w dłonie z podniecenia.

– Kto? – Marika spojrzała na nią podejrzliwie.

– Mój sąsiad.

– Który?

– Jak mu tam, Zuza? – zwróciła się do mnie. – Kolegujesz się z nim, tym śmiesznym takim…

– Jackiem?

– Jacek! – Patrycja pstryknęła palcami. – Z Jackiem można by cię spiknąć.

Powstrzymałam wybuch śmiechu.

– W życiu! Nienawidzę go – oburzyła się Marika.

– Kto się czubi, ten się lubi – skomentowała to Kamila.

Zauważyłam niechęć w spojrzeniu Mariki.

– On tam zajęty – wtrąciłam się.

– Tak? – zdziwiła się Pati. – Z kim chodzi?

– W sumie nie chodzi, ale jest zakochany w jakiejś Sarze. To podobno jakaś lalunia, w każdym razie Renata jej chyba nie lubi.

– Jaka Renata?

– Jego siostra.

– Aha – w Pati zgasł entuzjazm.

– O, to mam pomysł – Kamila zaczęła zbierać ze stołu talerzyki po cieście – pójdziemy do niego i wyciągniemy więcej informacji.

– Jestem ciekawa jak chcesz to zrobić – Patrycja spojrzała na nią z przekąsem.

– Zobaczysz.

Wybrałyśmy się do Jacka, który mieszkał stosunkowo niedaleko. Tylko ja z Mariką znałyśmy go osobiście, więc plan był taki, że wyciągniemy go na spacer, a niby przypadkiem spotkamy jeszcze Pati i Kamilę, które miały ukryć się w parku naprzeciwko.

– Dołączymy do was i zaczniemy go wypytywać o wszystko. Cztery na jednego – mówiła Kamila.

Marice spodobał się pomysł, który był głupi i stworzony z nudów. Zadzwoniłyśmy do drzwi. Otworzył nam Jacek, więc zadanie było ułatwione.

– Hej – przywitała go Marika – wyjdziesz?

– Z tobą? – spytał mierząc ją wzrokiem. – Nie, ale z Zuzią mogę zawsze i wszędzie.

– Z nami – powiedziałam. – Na spacer.

– Nie mogę – zrobił smutną minę. Muszę w domu siedzieć i pilnować dzieciaków, bo rodziców nie ma.

– Ehh, szkoda.

– No szkoda, szkoda.

– To na razie – uśmiechnęłam się.

– Pa – odpowiedział.

– Cześć – Marika niechętnie również się pożegnała.

Kamila wyszła z kryjówki. – I co?

– Nie może wyjść – powiedziałam.

– No to dupa.

– Twój piękny plan…

Patrycja podeszła i poklepała przyjaciółkę po plecach. Kamila zrobiła smutny grymas.

– Ale ja mam inny pomysł – powiedziała Marika znajdując pokaźny kij.

– Chcesz mu pogrozić gałęzią, by wyszedł? – spytała Kamila tak poważnym głosem, że obie z Patrycją parsknęłyśmy śmiechem.

– Nie, napiszemy mu wiadomość – Marika wskazała na piaszczystą ulicę przed domem kolegi.

– Ahh – Kamila pokiwała głową. – To mi się podoba.

– Co mu napiszemy? – spytała Patrycja. – Jacek plus jak jej tam… Sara, równa się wielka, nieskończona miłość?

– Nie, równa się seks, drags end rokendrol – Kamila wzięła kij z rąk Mariki. – Do działa!

Po chwili napis był gotowy.

JACEK + SARA = SD&R

– Nie lepiej napisać tradycyjnie WNM? – spytałam?

– Nie, to oklepane – powiedziała Kamila dumna ze swego dzieła.

– Ale powinno być „rock and roll” czyli dwa znaki „and” a to za dużo.

– To weźcie seks end drags – zaproponowała Patrycja. Oni tam mało wspólnego mają z rokendrolem – zaśmiała się.

– Okej – Kamila podbiegła poprawić napis.

– To wy idźcie po niego – Patrycja puściła oczko i razem z Kamilą wróciły do parku.

Razem z Mariką ponownie podeszłyśmy do drzwi i nacisnęłyśmy dzwonek. Jacek pojawił się błyskawicznie.

– Znowu wy?

– Tak, chodź, coś ci pokażemy – powiedziała Marika.

– Nie, czekaj – zatrzymałam ją. – Idź na górę i zobacz przez okno – powiedziałam Jackowi.

Miałam nadzieję, że będzie coś widać.

– Widziałem te wasze gryzdoły – powiedział Jacek z uśmiechem – ale Sara już mnie nie interesuje.

Spojrzałam na Marikę ze zdziwieniem.

– Nie?

– Nie.

– A kto teraz?

– Ktoś inny.

Zrobiłam zaskoczoną minę. Byłam niezmiernie ciekawa kto teraz podoba się Jackowi.